Vorige week was het eindelijk zo ver, de officiële opening van The Jane, het nieuwe restaurant van Sergio Herman en zijn rechterhand Nick Bril in ’t Groenkwartier in Antwerpen. Ondanks een beginnende verkoudheid, wou ik de kans om hier te gaan eten niet aan mij voorbij laten gaan. Dus Rhinofebryl en puffer in de handtas en hop naar The Jane. Sindsdien is het van kwaad naar erger gegaan en is mijn verkoudheid een echte ‘lentegriep’ geworden. Vandaag lukt het me voor het eerst om langer dan 1,5u na elkaar wakker te blijven, vandaar nu pas mijn relaas van deze avond.
Voor diegenen die de mediastorm over dit restaurant niet gevolgd hebben hier een aantal weetjes:
- Dit restaurant is gevestigd in een oude kapel, prachtig gerenoveerd in samenwerking met onder andere Piet Boon een bekende Nederlandse interieurarchitect. De glasramen van de kapel zijn speciaal gemaakt voor The Jane en je kan er verschillende verwijzingen naar het restaurant, naar eten en naar Sergio terugvinden. De oplettende gasten kunnen zelfs de werknaam van het restaurant terugvinden: La Chapelle.
- Op de plaats waar vroeger het altaar stond, vinden we nu de keuken terug in een glazen constructie: open zodat de hele kookperformance zichtbaar is voor het publiek, maar toch afgesloten zodat de rust behouden blijft.
- De uniformen van de koks en het zaalpersoneel zijn ontworpen door Sergio en Nick samen met het Nederlandse jeansmerk G-Star, rock ’n roll in the kitchen.
- Boven het restaurant kan je ook reserveren in de Upper Room Bar voor tapas en cocktails. Hier huisde vroeger het koor en heb je nu een schitterend zicht op de zaal.
Het restaurant was net open toen we met een gezelschap van 6 zijn gaan eten. A la carte eten was nog geen optie en er wordt gevraagd aan groepen vanaf 6 personen om een menu per tafel te kiezen. In ons gezelschap ook twee lastigaards van dienst namelijk iemand met een glutenintolerantie (my husband) en iemand met een lactose intolerantie (moi). Ik moet zeggen: ‘chapeau ‘voor de aanpassingen aan het menu. Iedereen was op de hoogte en er werden leuke alternatieven geboden, enige verwarring wel toen er na de koffie van plaatsen gewisseld werd aan tafel, maar dit zullen we door de vingers zien.
Het eten was heel lekker, we herkende duidelijk de Sergio signatuur in bijvoorbeeld een gelei in schelpen vorm op het bord of een dessertvlaai in medaillon vorm. De keuken was lekker en verfijnd, een combinatie van verschillende smaken, niet altijd 100% naar mijn zin, maar ik moet eerlijkheidshalve toegeven dat mijn verstopte neus en ontstoken keel de smaakbeleving misschien wel wat aangetast hebben.
We zijn gestart met een bord met daarop 3 hapjes:
- een combinatie van appel, selder en gember (deed me aan een sapje van Jus Jus denken)
- romesco met een crème van selder
- peterseliewortel met een carbonara jus
Dan volgden 3 voorgerechtjes die eigenlijk samen gegeten moeten worden. Het werd dan ook een beetje chaotisch aan tafel toen we al aan het eten waren en er maar bordjes bleven komen.
- Tartaar van makreel met oester en ceviche van citrus en duindoornbes
- Violet artisjok met een tartaar van coquille en carpaccio van avocado
- Aromatische pizza van couscous met falafel, pompoen en zwarte olijf oftewel Arabische smaken
De volgende gang was:
- een cannelloni van spinazie met gefermenteerde olijf en tomaatjes.
Hierna volgden 2 hapjes om te delen:
- sepia (inktvis) met chorizo, witte boontjes en tomatenvinaigrette
- lamscurry met groene vinaigrette en dahl met mangochutney. De dahl (gerecht op basis van linzen)daarentegen vond ik lekker en door de pikante toets werden mijn verstopte luchtwegen weer even opengezet.
Als hoofdgerecht kregen we een sappig duifje retour. Bij Oud Sluis zijn Sergio en Nick geëindigd met een duifje op het menu en hier bij The Jane starten ze met een duifje. Symbolisch.. Het gerecht krijgt dezelfde garnituur mee: biet, pastinaak en een brioche van kippenlever en jus. Een toppertje!
Dan nog een kaasplankje met kazen van Michel Van Tricht waar ik voor gepast heb, maar dat gesmaakt werd door mijn gezelschap. Als kers op de taart was daar dan het dessert Vika, genoemd naar Nick’s dochtertje. Een dessert met rozen, frambozen, plattekaas en violet. Ik heb een aangepast gerechtje gekregen namelijk ananas en mango van de barbecue met steranijs en citrusvruchten en schuimpjes. Ik moet zeggen dat ik geweldig happy werd van dit gerecht. Ik was eens blij om geen lactose te mogen eten!
Er kan gekozen worden voor aangepaste wijn per gerecht of je kan je keuze maken van de wijnkaart. Er is ook een uitgebreide thee en koffiekaart en ik denk dat ik persoonlijk de voorraad honing van the Jane erdoor gejaagd heb door telkens maar weer honing te bestellen voor bij mijn thee.
Alles geprobeerd om er toch nog een paar woorden uit te piepen tegen de chefs, maar dat is me niet meer gelukt. Bij deze: “Proficiat heren! Wat een project. Prachtige locatie en inrichting, lekker eten, leuke vibe. Hier en daar nog een aantal schoonheidsfoutjes naar service toe, maar die zullen wel snel verdwijnen jullie kennende.”
Het was leuker geweest om hier ‘en plein forme’ van te genieten, maar desalniettemin was het een geslaagde avond. Ik wil zeker nog eens komen eten in de Upper Room Bar, dit zag er ook heel gezellig uit.
[purerecipe]